Etykiety dopuszczone do kontaktu z żywnością

Etykiety dopuszczone do kontaktu z żywnością to etykiety spełniające wymagania norm określonych przez organy rządowe, które zezwalają na ich bezpośrednie lub pośrednie umieszczanie na produktach spożywczych i napojach. Etykiety bezpośrednie to te, które są nanoszone na powierzchnie żywności, na przykład na skórki jabłek i innych owoców oraz warzyw. Etykiety pośrednie to etykiety nanoszone na opakowania, które z kolei mogą być w kontakcie z żywnością lub napojami.

Aby etykieta mogła być uznana za bezpieczną dla żywności, musi spełniać wymogi przepisów dotyczących atramentów, którymi etykiety są drukowane, oraz klejów używanych do ich przyklejania. W Stanach Zjednoczonych przepisy te są opracowywane i monitorowane przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA), a w Europie przez Komisję Europejską (KE).

Zarówno etykiety bezpośrednie, jak i pośrednie są oznaczane kodami wymaganymi przez organy regulacyjne. Kody te są zwykle nanoszone podczas procesu etykietowania za pomocą systemów drukujących i aplikacji przy użyciu zatwierdzonych atramentów.

Chociaż zmieniają się one wraz z rozwojem nowych produktów, w Stanach Zjednoczonych obowiązują wykazy materiałów, w tym atramentów i klejów, które są dopuszczone do kontaktu z żywnością i napojami, a także sposoby ich nanoszenia na produkty i opakowania, w tym naklejania etykiet na butelki. Wykazy te określają, które materiały mogą mieć bezpośredni lub pośredni kontakt z artykułami spożywczymi.

Przepisy są szczególnie rygorystyczne w przypadku oceny etykiet przeznaczonych do bezpośredniego kontaktu z żywnością. Na tych etykietach nie wolno używać atramentów, które w razie zamoczenia mogłyby przedostać się do żywności. Ponadto klej nie może pozostać na produkcie po usunięciu etykiety. Jeśli pozostanie jakakolwiek część kleju, należy wykazać, że spożycie go jest bezpieczne.           

Chociaż etykiety pośrednie dopuszczone do kontaktu z żywnością nie są tak istotne jak etykiety bezpośrednie, również one podlegają ścisłym regulacjom, aby zapobiec przypadkowemu spożyciu niebezpiecznych substancji chemicznych. Na przykład etykiety na opakowaniach żywności i napojów często ulegają zamoczeniu po wyjęciu z lodówki. Aby uzyskać zatwierdzenie, atramenty i kleje stosowane w druku etykiet nie mogą spływać po zamoczeniu i stwarzać ryzyka przypadkowego spożycia.